Καλή σας ημέρα από την ηλιόλουστη όμορφη Σαλαμίνα. Σήμερα είναι μια διαφορετική ημέρα. Σήμερα γιορτάζουν όλες οι μανούλες του κόσμου ανεξάρτητα από το χρώμα ή την θρησκεία. Η μητέρα με το λεπτό μικρό σώμα αλλά με μια μεγάλη καρδιά μια καρδιά τόσο μεγάλη που η θλίψη και η χαρά όλων βρίσκονταν ευπρόσδεκτες σε αυτήν καρδιά να σε φιλοξενήσει και να μείνεις για πάντα εκεί σε αυτήν την μεγάλη καρδιά. Γιατί η μητέρα είναι το πιο ιερό πράγμα ζωντανό. Για μένα η γυναίκα είναι η πηγή της ζωής. Είναι ένας ανθεκτικός ποταμός που ταξιδεύει σε μεγάλη απόσταση, μεταφέροντας τα πάντα στους ώμους της και τελικά φτάνει στον προορισμό της. Ειδικά η κάθε μητέρα που καταφέρνει να μεγαλώσει τα παιδιά της και να επιβιώσει μόνη της μέσα στις ίντριγκες, τις μπαμπεσιές, τις συκοφαντίες, το ψέμα και την φαλλοκρατία στους χώρους που εργάζεται. Πάντα όμως καταφέρνει να παραμένει μια όμορφη γυναίκα που σαν μητέρα αντλεί δύναμη από τα προβλήματα, χαμογελά κατά τη διάρκεια της δυσφορίας και μεγαλώνει τα παιδιά της με τις προσευχές και την ελπίδα.
Για αυτό σήμερα θα μαζέψω κομμάτια από λέξεις που έγραψα σε διάφορες γυναίκες που πέρασαν και με έκαναν να νιώσω λίγη χαρά στην ζωή μου. Όλα αυτά που πιστεύω πως αξίζουν για μια γυναίκα και ειδικά για την μητέρα γυναίκα. Αυτά τις λέξεις τις αφιερώνω σε όλες τις μητέρες σε όλες τις γυναίκες και ειδικότερα σε αυτές που μεγαλώνουν μόνες τα παιδιά τους. Ίσως κάποιες τις έχετε ξανακούσει.
Οι περισσότεροι δεν μπορούν να αντιληφθούν τις δυσκολίες, τις θυσίες, τα ξενύχτια, τις αγωνίες, τα άγχη που μπορεί να έχει μια μάνα που την έκαναν οι συνθήκες της ζωή να υποδυθεί δυο ρόλους στη ζωή των παιδιών της και που δεν έχει τα περιθώρια του λάθους. Είναι μόνη απέναντι στα αγγελούδια της, που πολλές φορές μπορεί να γίνουν σκληρά σαν πέτρα, να της πουν πράγματα που θα πρέπει να τα καταπιεί και να τα καταλάβει, χωρίς να ξεσπάσει, γιατί είναι μόνο αυτή κι αυτά και δε χωράνε περιθώρια για φιλονικίες. Γιατί αυτό μπορεί να διαλύσει την οικογένεια. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει ο άλλος γονιός να ισορροπήσει την κατάσταση, να την πιάσει απ’ το χέρι για να μην πέσει απ’ το σκοινί στο οποίο ακροβατεί, να χαλαρώσει την κατάσταση. Αυτά πλέον τα κάνει μόνη της και οφείλει να ελέγχει σε υπερβολικό βαθμό τον εαυτό της, ώστε όλα να κυλήσουν όσο το δυνατόν ομαλότερα. Αλλά κι αυτή είναι άνθρωπος, έχει σκαμπανεβάσματα, έχει εντάσεις, ξεσπάσματα, έχει να μαζέψεις τα κομμάτια της κι όπως είναι φυσικό τα παιδιά δεν μπορεί να τα κατανοήσουν όλα αυτά, ειδικά σε μικρή ηλικία.
Ο καθένας αργεί πολύ να καταλάβει ότι οι γονείς δεν είναι θεοί, είναι άνθρωποι, με τα ελαττώματά τους και τις παραξενιές τους, τα λάθη τους, τις κακές στιγμές τους και θέλουν κι αυτοί λίγο χώρο για να αναπνεύσουν, να ξεσπάσουν και μετά να παραδώσουν ξανά την ψυχή τους στο βωμό του μεγαλώματος των παιδιών. Για σένα, την γυναίκα που μεγαλώνεις μόνη σου τα παιδιά αυτό είναι ακόμη πιο επώδυνο γιατί είσαι μόνη και δεν είχες βοήθεια από πουθενά.
Για σένα λοιπόν που έχεις τα κότσια που απαιτούνται ούτως ώστε να παραμερίσεις τη δική σου θλίψη και να σταθείς σαν βράχος δίπλα στα αγγελούδια σου που σε έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ άλλοτε….. Για σένα την μητέρα που μια αρκετά σκληρή κατάσταση, σε αναγκάζει να θάψεις βαθιά μέσα σου τις δικές σου κραυγές απελπισίας και ταυτόχρονα εξαφανίσεις κι αυτές των παιδιών σου εύχομαι με μια καρδιά γεμάτη θαυμασμό και ευγνωμοσύνη να ζήσεις χίλια χρόνια γερή και ευτυχισμένη.